De stap naar een psycholoog, psychotherapeut of alternatief genezer is niet altijd even makkelijk. Behalve concrete psychische problemen liggen ook sluimerende gevoelens van bijvoorbeeld onvrede, depressie, spanning of onrust vaak ten grondslag aan het idee om psychologische hulp te zoeken. Hierbij zorgt de ogenschijnlijk simpele vraag “wanneer ga je in therapie?” vaak voor twijfel. Er is echter geen eenduidig antwoord op de vraag waar de grens ligt tussen wanneer men psychische problemen zelf aan kan, en wanneer het raadzaam is om hulp van buitenaf in te schakelen in de vorm van therapie. Enerzijds wil men psychische problemen het liefst zelf de baas worden, anderzijds is de effectiviteit van therapie vaak het grootst als men in een vroeg stadium hulp zoekt, wanneer de klachten nog niet zijn door ontwikkeld. 

Twijfel rondom het zoeken van hulp wordt nog eens extra gevoed door het taboe dat voor sommigen nog steeds rond therapie hangt. Het taboe dat rust op therapie kan mensen ervan weerhouden om hulp te zoeken wanneer dat nodig is. Tegenwoordig zal het echter nog maar weinig voorkomen dat men veroordeelt wordt door de sociale omgeving omdat men bij een psycholoog loopt of andere geestelijke gezondheidszorg ontvangt. Associaties met gekte lijken de therapeut en de cliënt voorgoed achter zich te hebben gelaten.